Sivakasi

Sivakasi

കർണന്റെ അമ്മ

അമ്മ
വാക്കുകൾ കൊണ്ട് കൊണ്ടാടപ്പെടുന്ന ഒരു വാക്ക്
സഹനവും കരുണയും സ്നേഹവും ആർദ്രതയും നിറഞ്ഞ വാക്ക്
ഒരു ജന്മത്തിന് ജീവൻ നൽകുന്ന ത്യാഗത്തിന്റെ മറുവാക്ക്
പക്ഷേ
കുന്തിയും അമ്മയായിരുന്നു
മക്കൾക്കു വേണ്ടി മകനെ കുരുതി കൊടുത്ത അമ്മ' ''
കൗതുകത്തിനായി കാമമുണർത്തിയവൾ :
പിന്നെ പിടയുന്ന ജീവനെ ഒഴുക്കി കളഞ്ഞവൾ:
ആർദ്രമായ മിഴികളില്ലാതെ
സ്നേഹത്തെ തള്ളിയകറ്റിയവൾ:
ത്യാഗത്തിന്റെ ആടയാഭരണങ്ങൾ
ചാർത്തി നിങ്ങൾ സുന്ദരിയാക്കിയവൾ
വിധിയെന്ന ചുരുക്കെഴുത്തിൽ
ഒരു ബാല്യത്തെ തുല്യത വരുത്തുമ്പോൾ
കിട്ടാത പോയ മാതൃസ്നേഹത്തിന്
ഒരു വിശന്ന കുഞ്ഞു വയറെങ്കിലും പറയും
വെറുതെ ആഘോഷമാക്കുന്ന വാക്ക്
കൂന്തികൾ നിറഞ്ഞ കാലത്തിൽ
'ആശ്രയം കൊടുക്കുന്ന ദയയുടെ പാൽ പകരുന്ന സ്വാർത്ഥതയില്ലാത്ത
സൂതഭഗിനി ...
നീയാണ് അമ്മ:
വാഴ്ത്തണ്ടതും നിന്നെയാണ്.
കവച കുണ്Oലങ്ങൾ അറക്കാനെത്തുന്ന ബന്ധങ്ങളെ
അറിയണം
സൂതഭഗിനി .....

ചെളിയിലാണ്ടരെൻ രഥചക്രമുയർത്തി
തലയുയർത്തി ഞാൻ വരും മുൻപേ
തൊടുക്കും അസ്ത്രത്തിന്റെ പിന്നിൽ
ഒരു രക്ത ബന്ധത്തിന്റെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകൾ
ഞാൻ സൂത പുത്രൻ
നുകർന്നപാലിന്റയും ചുമന്ന കാലത്തിന്റെയും കണക്കു തേടുന്ന കുന്തി
സൂതഭഗിനി രാധയാണെന്റെയമ്മ
പിന്നെ
മാതൃസ്നേഹം സ്വാർത്ഥത മെനഞ്ഞ
ചില്ലുകൂട്:
 ചുറ്റുപാടിനെ മറക്കുന്ന അന്ധത '
സ്വന്തം എന്നതിലെ അതിവൈകാരികത
നഷ്ടപ്പെടുമെന്നൊർത്തവിഹ്വലത
ഇതൊ ദിവ്യം
അമ്മ: നിങ്ങൾ കൊണ്ടാടുന്ന വെറും വാക്ക്
വിശക്കുന്ന; ആരെന്നറിയാത്ത;
വയറിന് വായിൽ പകരുന്ന സ്നേഹം
അതാണ് ദിവ്യം'
'അമ്മ
നിങ്ങൾ കൊണ്ടാടുന്ന വാക്ക് ..
ആദ്യം അയക്കുന്ന ബാണം:
അതിൻ നേർക്ക് .
ചെളി പുരണ്ട കൈകളിലേക്ക് '
പിന്നെ മതി സ്നേഹം തുടിക്കുന്ന
ഈ ഹൃദയത്തിലേക്ക്.

ശൈവം

: മനസു കറുത്തു കനൽ എരിയുമ്പോൾ
നൊമ്പരമാകെ ഉടൽ ഉരുകുമ്പോൾ
അകലെയുണരുമൊരു ഉടുക്കിൻ നാദം: '
ജടയുലയുമൊരു താണ്ഡവ നാദം.. അത് എൻ കൺകളിൽ നിന്നാണെന്ന് എങ്ങനെ ഞാൻ പറയും
: സതി .... നിൻ വിഷാദമൊഴുകും
മിഴിനീർത്തടങ്ങൾക്കുമരികെ
വന്യ താളമുണർത്തുന്ന എൻ
അധര ബാഷ്പമലിയുമ്പോൾ.. '
സഖി' നീ ഉണരുന്നതൊരു നവ
പ്രണയ വസന്തകാലത്തിലേക്ക്: കാലങ്ങൾ ഏറെ മുൻപെ  നാമൊന്നായി ''
പിന്നെയീ കാല്പനികത അത് നമ്മുടെ പ്രണയത്തെ ' തരളിതമാക്കാൻ ..  ഇമയൊന്നടച്ചാൽ നിൻ അധരത്തിനരികിൽ ചുടുനിശ്വാസം അതെന്റെയല്ലെ '' കര ദൂരമരികെ ഞാൻ  പിന്നെ നിൻ ഹൃദയത്തിനുള്ളിലും '
കേവലമല്ല  മനുഷ്യ ജന്മം: ശതകോടി ജന്മങ്ങൾക്കൊടുവിൽ നീ എത്തി മനുജ ജന്മത്തിൽ ...
പ്രണയിക്കാം തിരികെ ശൈവ ചൈതന്യത്തിൽ അലിയും വരെ... അറിയുക ദേവി... കർമ്മം മറന്ന പ്രണയമെന്നും വ്യഥ മാത്രം: വൈരാഗ്യയെങ്കിലും എന്റെ പ്രണയം .. ' അഗ്നിയേക്കാൾ തപം '' കാറ്റിനെക്കാൾ ആ വേഗം 'മഞ്ഞും ഉറയും ശൈത്യമെങ്കിലും 'മനമുലയ്ക്കും വികാരം
ജഡയഴിഞ്ഞുലഞ്ഞൊരു താളം'' താണ്ഡവം നിൻ മനമുലച്ചു ദേഹം തിളപ്പിച്ചു കോരിയിട്ടൊരു വികാരക്കനലിൽ: അധര പാനം അമൃതായി രതി യൊരു കടലായി അലയടിച്ചുയരവെ ..'
സഖി നിൻ അഗാധതയിൽ ഞാൻ പൂർണത വരുത്തി അർദ്ധനാരീശ്വരനായി  ദർശനം ന ൽകെട്ടയോ
: ചടുലമായ താളം ഉടുക്കിൻ ജൈവ സംഗീതം: ഫണമാർന്ന ഗള സ്ഥലത്തിനപ്പുറം ജ്വലിക്കുന്ന മിഴികൾ ഞാൻ മഹാദേവൻ:
ശൈവ തേജസാർന്ന സത്യം'' മുൻപിൽ നീ ഭ്രമിച്ചു നിന്നത് മായക്കാഴ്ച: പൊയ്മുഖം: നിന്നിലേക്ക് എന്നെ അണയ്ക്കുവാനുള്ള കേവലം നിമിത്തം:
ഞാൻ എന്നു നിനച്ചു നീ ചെയ്തവയൊക്കെ കാലം കഴുകും: ഇനി മിഴി തുറന്നു കാണുക: മനമുണർന്നറിയുക: ഞാൻ ശിവൻ: മൂന്നാം കണ്ണിൽ പുതിയൊരു വിധിയുമായി നിൽക്കവേ :ഇനി അരുത് മിഥ്യകൾക്കൊപ്പം

Model

Photo